Tag: Instability

உடம்பினுள்ளே குடியிருந்து வருகின்ற உயிருக்குப் புகுந்து புகுந்து செல்கின்ற உடம்பு நிலைபெறாது.

The soul in fragile shed as lodger courts repose:-
Is it because no home’s conclusive rest it knows?

It seems as if the soul, which takes a temporary shelter in a body, had not attained a home.

சாவு என்பது உறக்கம் வருதல் போன்றது; பிறத்தல் என்பது உறங்கி விழித்தல் போன்றது.

Death is sinking into slumbers deep;
Birth again is waking out of sleep.

Death is like sleep; birth is like awaking from it.

உடம்புக்கும் உயிருக்கும் உள்ள உறவு, தான் வாழ்ந்த கூடு தனித்துக் கிடக்க அதைவிட்டு வேறிடத்துக்குப் பறவை பறந்து போனாற் போன்றது.

Birds fly away, and leave the nest deserted bare;
Such is the short-lived friendship soul and body share.

The love of the soul to the body is like (the love of) a bird to its egg which it flies away from and leaves empty.

‘அடுத்த நொடியில் நாம் வாழ்வோமா’ என்பதனை அறிய மாட்டாதவர்கள், கோடிக்கு மேற்பட்ட பலவகை நினைவுகளை நினைப்பார்கள்.

Who know not if their happy lives shall last the day,
In fancies infinite beguile the hours away!

Innumerable are the thoughts which occupy the mind of (the unwise), who know not that they shall live another moment.

ஒருவன் ‘நேற்று உயிரோடு இருந்தான்; இன்று மறைந்தான்’ என்று சொல்லும் நிலையற்ற தன்மையையுடையது இவ்வுலகம்.

Existing yesterday, today to nothing hurled!-
Such greatness owns this transitory world.

This world possesses the greatness that one who yesterday was is not today.

பேச முடியாதபடி நாவை அடக்கும் விக்கலானது தோன்றுவதற்கு முன்னே அறத்தை விரைந்து செய்ய வேண்டும்.

Before the tongue lie powerless, ‘mid the gasp of gurgling breath,
Arouse thyself, and do good deeds beyond the power of death.

Let virtuous deeds be done quickly, before the biccup comes making the tongue silent.

காலத்தின் உண்மைத் தன்மையை அறிந்தவர், அது நாள் என்னும் சிறுகால அளவைப் போல் காட்டி உயிரின் வாழ்நாளைச் சிறிது சிறிதாக அறுத்துச் செல்லும் வாளாகும் என அறிவர்.

As ‘day’ it vaunts itself; well understood, ’tis knife’,
That daily cuts away a portion from thy life.

Time, which shows itself (to the ignorant) as if it were something (real) is in the estimation of the wise (only) a saw which cuts down life.

செல்வம் நிலையில்லாத இயல்பினையுடையது. ஆகையால் அச்செல்வத்தைப் பெற்றால் நிலையான அறங்களை அப்பொழுதே செய்தல் வேண்டும்.

Unenduring is all wealth; if you wealth enjoy,
Enduring works in working wealth straightway employ.

Wealth is perishable; let those who obtain it immediately practise those (virtues) which are imperishable.

ஒருவனிடத்தில் பெருஞ்செல்வம் உண்டாதல், கூத்தாடுகின்ற சபையில் அதனைப் பார்க்கக் கூட்டம் வந்து கூடினாற் போன்றது; அச்செல்வம் கெட்டுப் போதல், கூத்தாட்டம் முடிந்ததும் அக்கூட்டம் கலைந்து போவதைப் போன்றது.

As crowds round dancers fill the hall, is wealth’s increase;
Its loss, as throngs dispersing, when the dances cease.

The acquisition of wealth is like the gathering together of an assembly for a theatre; its expenditure is like the breaking up of that assembly.

நிலையிலாதவற்றை நிலைத்தன்மையுடையன என்று நினைக்கின்ற அற்ப அறிவு கீழ்ப்பட்ட தன்மையுடையதாகும்.

Lowest and meanest lore, that bids men trust secure,
In things that pass away, as things that shall endure!

That ignorance which considers those things to be stable which are not so, is dishonourable (to the wise).