Tag: Wealth Without Benefaction

புகழ் பெற்ற செல்வர் சிறிது காலம் வறுமைப்பட்டிருத்தல் மேகம் சிறிது காலம் வறண்டது போன்ற தன்மையுடையது.

‘Tis as when rain cloud in the heaven grows day,
When generous wealthy man endures brief poverty.

The short-lived poverty of those who are noble and rich is like the clouds becoming poor (for a while).

சுற்றத்தாரிடத்தில் அன்பு செய்வதை யொழித்து, தன்னையும் வருத்தி அறத்தையும் கருதாது ஒருவன் தேடிய பொருளைப் பிறர் கொண்டு சென்று அனுபவிப்பர்.

Who love abandon, self-afflict, and virtue’s way forsake
To heap up glittering wealth, their hoards shall others take.

Strangers will inherit the riches that have been acquired without regard for friendship, comfort and charity.

வறியவர்க்கு ஒன்றும் கொடுக்காததால் பிறரால் விரும்பப்படாதவனின் செல்வம், ஊர் நடுவே நச்சு மரம் பழுத்தது போலாகும்.

When he whom no man loves exults in great prosperity,
‘Tis as when fruits in midmost of the town some poisonous tree.

The wealth of him who is disliked (by all) is like the fruit-bearing of the etty tree in the midst of a town.

வறியவர்க்கு ஒன்றைக் கொடுக்காதவனது செல்வம், மிக்க அழகுடைய பெண், மணம் செய்து கொள்ளாமல் தனியளாக இருந்து முதுமை அடைந்தது போலாகும்.

Like woman fair in lonelihood who aged grows,
Is wealth of him on needy men who nought bestows.

The wealth of him who never bestows anything on the destitute is like a woman of beauty growing old without a husband.

தானும் அனுபவிக்காதவனாகிப் பிறர்க்கும் ஒரு பொருள் கொடுக்கும் இயல்பு இல்லாதவனது பெருஞ்செல்வம் ஒரு நோயாகும்.

Their ample wealth is misery to men of churlish heart,
Who nought themselves enjoy, and nought to worthy men impart.

He who enjoys not (his riches) nor relieves the wants of the worthy is a disease to his wealth.

பிறர்க்குக் கொடுப்பதும், தாம் அனுபவிப்பதுமாகிய இரண்டும் இல்லாதவர்க்குப் பலகோடி பொருளிருப்பினும் பயன் இல்லையாகும்.

Amid accumulated millions they are poor,
Who nothing give and nought enjoy of all they store.

Those who neither give (to others) nor enjoy (their property) are (truly) destitute, though possessing immense riches.

ஈகாமையால் ஒருவராலும் விரும்பப்படாதவன், தான் இறந்தபின் இவ்வுலகத்தில் எஞ்சி இருப்பதாக எதை நினைப்பானோ?

Whom no one loves, when he shall pass away,
What doth he look to leave behind, I pray?

What will the miser who is not liked (by any one) regard as his own (in the world to come) ?

ஈட்டிய பொருளைச் செலவிடாது இருகப்பிடித்துப் புகழை விரும்பாதவரின் பிறப்பு, இந்நிலத்திற்க்குப் பாரமாகும்.

Who lust to heap up wealth, but glory hold not dear,
It burthens earth when on the stage of being they appear.

A burden to the earth are men bent on the acquisition of riches and not (true) fame.

பொருளாலே எல்லாம் ஆகும் என்று கருதி அதனைப் பிறர்க்குக் கொடுக்காமல் மயங்கியிருத்தலால், ஒருவனுக்குச் சிறப்பில்லாத பிறப்பு உண்டாகும்.

Who giving nought, opines from wealth all blessing springs,
Degraded birth that doting miser’s folly brings.

He who knows that wealth yields every pleasure and yet is so blind as to lead miserly life will be born a demon.

வீட்டின் இடம் முழுவதும் பெரும் பொருள் தேடி வைத்து, உலோபத்தினால் அதனை அனுபவிக்காதவன் இறந்தவனாவான். அவன் அந்தப் பொருளால் செய்தற்கு உரியது யாதொன்றும் இல்லை.

Who fills his house with ample store, enjoying none,
Is dead. Nought with the useless heap is done.

He who does not enjoy the immense riches he has heaped up in his house, is (to be reckoned as) dead, (for) there is nothing achieved (by him).