Tag: The Knowledge of What is Benefitting a Man's Position

பிறர்க்கு உதவி செய்வதால் பொருட்கேடு உண்டாகும் என்றால், ஒருவன் தன்னை விற்றாயினும் வாங்கும் தகுதி உடையது அது.

Though by ‘beneficence,’ the loss of all should come,
‘Twere meet man sold himself, and bought it with the sum.

If it be said that loss will result from benevolence, such loss is worth being procured even by the sale of one’s self.

உதவி செய்யும் குணமுடையவன் வறியவனாவது எவ்வகையில் என்றால், பிறர்க்கு உதவ முடியாத நிலைமையை அடைதலாகும்.

The kindly-hearted man is poor in this alone,
When power of doing deeds of goodness he finds none.

The poverty of a benevolent man, is nothing but his inability to exercise the same.

கடமைகளை அறிந்த நல்லறிவுடையவர், செல்வம் சுருங்கிய காலத்திலும் பிறர்க்கு உதவி செய்வதற்குத் தளரமாட்டார்.

E’en when resources fall, they weary not of ‘kindness due,’-
They to whom Duty’s self appears in vision true.

The wise who know what is duty will not scant their benevolence even when they are without wealth.

உதவி செய்யும் பெருந்தன்மையுடையவனிடத்தில் செல்வம் உண்டானால், அது, தனது எல்லா உறுப்புகளும் மருந்தாகி நோயைத் தவறாது தீர்க்கும் மரம் போன்றதாகும்.

Unfailing tree that healing balm distils from every part,
Is ample wealth that falls to him of large and noble heart.

If wealth be in the possession of a man who has the great excellence (of benevolence), it is like a tree which as a medicine is an infallible cure for disease.

பிறருக்கு உதவி செய்பவனிடத்தில் செல்வம் உண்டாகுமானால், அஃது ஊரின் நடுவே உள்ள பயன் மிக்க மரத்தில் பழம் பழுத்தது போன்றதாகும்.

A tree that fruits in th’ hamlet’s central mart,
Is wealth that falls to men of liberal heart.

The wealth of a man (possessed of the virtue) of benevolence is like the ripening of a fruitful tree in the midst of a town.

உலகத்தார் நன்றெனக் கொண்டவற்றை விரும்பிச் செய்யும் அறிவாளியின் செல்வம், ஊரில் வாழ்வார் நீருண்ணும் குளமானது நீர் நிறைந்தார் போன்று பலருக்கும் பயன்படும்.

The wealth of men who love the ‘fitting way,’ the truly wise,
Is as when water fills the lake that village needs supplies.

The wealth of that man of eminent knowledge who desires to exercise the benevolence approved of by the world, is like the full waters of a city-tank.

உலகத்துக்கு ஏற்ற கடமைகளை அறிந்து நடப்பவன் உயிரோடு வாழ்பவனாவான்; அவ்வாறு செய்யாதவன் செத்தவருள் ஒருவனாகக் கருதப்படுவான்.

Who knows what’s human life’s befitting grace,
He lives; the rest ‘mongst dead men have their place.

He truly lives who knows (and discharges) the proper duties (of benevolence). He who knows them not will be reckoned among the dead.

மற்றவர்க்கு உதவிசெய்து வாழ்தலான ஒப்புரவான செயலே எல்லாச் செயல்களிலும் சிறந்தது. இதைப் போன்ற நல்ல செயலை இவ்வுலகத்தும் வான் உலகத்தும் பெறுவது அரிது.

To ‘due beneficence’ no equal good we know,
Amid the happy gods, or in this world below.

It is difficult to obtain another good equal to benevolence either in this world or in that of the gods.

ஒருவன் பலவகையிலும் முயற்சி செய்து சேர்த்த பொருள் முழுவதும் தக்கவர்க்கு உதவி செய்வதற்கே யாகும்.

The worthy say, when wealth rewards their toil-spent hours,
For uses of beneficence alone ’tis ours.

All the wealth acquired with perseverance by the worthy is for the exercise of benevolence.

தமக்கு நீரைக் கொடுக்கின்ற மேகங்களுக்கு உயிர்கள் என்ன கைம்மாறு செய்கின்றன? அம்மேகங்களைப் போன்றவர் செய்யும் உதவிகளும் கைம்மாறு கருதிச் செய்யப்படுவன அல்ல.

Duty demands no recompense; to clouds of heaven,
By men on earth, what answering gift is given?

Benevolence seeks not a return. What does the world give back to the clouds?